نویسنده: یونس بختی

مبالغهدربلاغتصیَغمبالغهدر_صرف برخی صیغه‌های مبالغه ای که در قران وصف خداوند متعال قرار گرفته ،به معنای اسم فاعل میگیرند زیرا زعمشان

سؤال لغت سؤال در کلام دو استعمال دارد: ۱.متعدی به دو مفعول به بنفسه؛مثل: سألته الدراهمَ در این صورت مقصود

دفع شبهه قرآنی إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ

مصدر وضع شده است،برای دلالت بر حدث از آن حیث که حدث تعلق دارد به منسوب الیه،بر وجه ابهام! به

باب اشتغال از منظر بلاغت چه تفاوتی بین دوجمله: زیدا ضربت زیدا ضربته وجود دارد؟ در جمله اول مفعول برای

سم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان ترجمه ای غلط است در رابطه با معنای رحمن و رحیم